RELATYWIZM. Zabobon wyrażający się w powiedzeniu “wszystko jest względne (relatywne)”. Istotą relatywizmu jest uogólnienie teorii względności, dotyczącej zdań o ruchu ciał, na wszystkie zdania bez wyjątku. Teoria względności uczy m.in., że zdanie "A jest w ruchu” znaczy właściwie tyle co .A. jest w ruchu z punktu widzenia C”. Na przykład zdanie “butelka na stole w wagonie restauracyjnym jest w ruchu” znaczy: w ruchu z punktu widzenia człowieka stojącego na stacji, ale nie z punktu widzenia pasażera siedzącego w wagonie restauracyjnym. Relatywizm uogólnia to twierdzenie i powiada, że każde zdanie mówiące, że “A jest B” znaczy tyle co "A jest B z punktu widzenia / ze stanowiska C”. Na przykład zdanie “Warszawa leży nad Wisłą” znaczy tyle, co zdanie “Warszawa leży nad Wisłą z punktu widzenia Karola”, ale być może nie leży z punktu widzenia Ludwika. Albo “Olga śpi”, znaczy tyle co “Olga śpi z punktu widzenia Małgorzaty”, ale być może “Olga nie śpi z punktu widzenia Natalii”.

Tak pojęty relatywizm jest zabobonem, jako że choć bardzo wiele zdań jest względnych, niektóre całkiem oczywiście nie są względne. W szczególności zdanie “prawda jest względna” jest bezwzględnym fałszem, o ile w ogóle ma sens, bo zdanie P jest prawdziwe wtedy i tylko wtedy, kiedy to co P znaczy, jest faktem, i to bez względu na ludzi, którzy o tym wiedzą albo nie wiedzą.

Relatywizm jest w gruncie rzeczy tylko wytworniejszą postacią sceptycyzmu. Powodem jego popularności jest rozkład społeczny, utrata zaufania do zdrowego rozsądku i stąd przyjmowanie zabobonów z nim sprzecznych.

Patrz: prawda, sceptycyzm.