BEHAWIORYZM. W ścisłym słowa znaczeniu metodologia, zabraniająca brania pod uwagę przeżyć badanego przedmiotu i nakazująca ograniczenie się do badania jego zachowania (angielskie behaviour). Czy ta metoda jest słuszna, czy nie, o tym powinni rozstrzygać psychiatrzy. Ale behawioryzm przybiera nieraz inne, zabobonne znaczenie: wówczas jest mniemaniem zgodnie z którym nie ma zjawisk psychicznych, czyli duszy. W tym drugim znaczeniu behawioryzm jest oczywiście zabobonem.

Patrz: dusza, materializm.