FILOZOFIA CHRZEŚCIJAŃSKA. Wyrażenie filozofia chrześcijańska może oznaczać bądź filozofię, która rozwinęła się w środowisku chrześcijańskim (filozofię historycznie chrześcijańską), bądź taką, która zakłada dogmaty chrześcijańskie. Że filozofia chrześcijańska w pierwszym znaczeniu istnieje, jest faktem i uznawanie jej za filozofię nie jest zabobonem. Jest nim natomiast uznawanie za filozofię filozofii chrześcijańskiej w drugim znaczeniu. Otóż okoliczność, że przedstawiciele filozofii chrześcijańskiej starają się udowodnić takie twierdzenia, jak że Bóg istnieje, że dusza ludzka jest nieśmiertelna, że wola człowieka jest wolna itp., nasuwa podejrzenie, że chodzi najczęściej o filozofię chrześcijańską w tym drugim, zabobonnym znaczeniu. Że chodzi o zabobon wynika z definicji filozofii, która jest nauką niezależną od jakiegokolwiek światopoglądu, nie może więc również zakładać dogmatów chrześcijańskich.

Ten zabobon jest tym dziwniejszy, że jego zwolennicy powołują się nieraz na św. Tomasza z Akwinu, któremu zawdzięczamy pierwsze jasne rozgraniczenie wiary od wiedzy, a więc i od filozofii.

Jedną z przyczyn powstania i rozpowszechnienia się tego zabobonu było istnienie innych, równie zabobonnych filozofii nowożytnych, najczęściej opartych na jakimś światopoglądzie - jak np. owych filozofii wywodzących się z oświecenia. Powstanie marksizmu, którego zwolennicy praktykują otwarcie podobny zabobon (“filozofię marksistowską”) przyczyniło się znacznie do wzmocnienia tradycji filozofii chrześcijańskiej.

Patrz: filozofia nowożytna, marksizm, nauka, oświecenie, światopogląd, wiara.